Deze keer wil ik u graag vertellen over de Arneis, een druivensoort uit Piemonte, waar in het dialect arneis staat voor een lastig, eigenzinnig persoon(“kleine lastpak”); een kenschets die ook wel op deze druif van toepassing is.
De eerste keer dat de naam opduikt is al in de 15e eeuw, in de regio die we nu kennen als Roero, bij een plaatsje dat Ranaysii, Bric Renesio of Reynesium heette. De vraag is of de druif naar de plaats of het plaatsje naar de druif is vernoemd. De kwaliteiten van de druif werden ook in de 17e eeuw al gezien door de vermouth-producenten uit die tijd.
De druif is nogal lastig te verzorgen en de verbastering van de naam in de loop der tijden lag dan ook voor de hand.
Regionaal wordt hij ook wel Nebbiolo Bianco genoemd. Dit heeft meerdere achtergronden.
De Arneis werd namelijk vaak aangeplant rondom een perceel Nebbiolo , omdat ze veel aantrekkelijker waren voor vogels en insecten, die daardoor dus de veel kostbaarder nebbiolo-druiven met rust lieten. Bovendien werd de Arneis voor een klein gedeelte bijgemengd in de Barolo en andere nebbiolo-wijnen om de harde tannines iets te verzachten.
De noodzaak hiertoe werd echter steeds minder door de ontwikkelingen in de wijnbouw en te samen met zijn lastige karakter betekende dit in de jaren 70 van de vorige eeuw bijna de totale verdwijning van de Arneis. Een klein aantal wijnboeren met liefde voor de druif uit historisch en traditioneel besef enerzijds en uit experimentele drang anderzijds ging met de druif als witte wijn aan de slag. (Een anekdote verhaalt dat ene Alfredo Currado in de literatuur had gezien dat Arneis vroeger hoog aangeschreven stond en liet de plaatselijke pastoor vanaf de kansel tijdens de zondagsmis melden, dat hij van iedereen de Arneisdruiven wilde kopen. Karrenvrachten werden aangevoerd en per ongeluk ontstond een mooie droge witte wijn.) 
Er werden droge en zoete wijnen van gemaakt al dan niet met houtlagering en met wisselend succes. Maar waarschijnlijk is het vooral de flink groeiende vraag naar droge witte wijnen die in de 80-er jaren begon die bijgedragen heeft aan de revival van de Arneis. Door zijn eigenzinnige karakter is hij ook weer eens iets geheel anders dan de immens populaire sauvignon blanc en chardonnay.
Want droog gevinifieerd is hij toch inmiddels het bekendst en geworden tot een van de belangrijkere Italiaanse droge witte wijnen. Door zijn lage opbrengst zijn de wijnen over het algemeen wel vol en geurig, maar een gebrek aan zuren dreigt al snel; dat zijn dus al een aantal zaken , naast gemakkelijk oxideren, gevoeligheid voor meeldauw en sterke neiging tot woekeren, die hem wat lastig te hanteren maken
. De experimenten uit de 70-er jaren toonden ook aan, dat hij de mooiste aroma’s en geuren gaf, wanneer hij op een zandige bodem werd aangeplant, zoals in Roero. In 1989 verkreeg hij de DOC-status en in 2006 zelfs de DOCG. Buiten Piemonte kom je hem slechts op hele kleine schaal tegen in Australië, Nieuw-Zeeland en Californië.
Peren, appels,meloen, perziken en abrikozen, amandel en kruiden als anijs, munt ,kamille, vanille en dille worden genoemd bij de omschrijving van
Traditioneel wordt hij gedronken bij lichte pastagerechten, risotto en andere rijstgerechten, hij gaat ook heel goed bij witte vis en zelfs vitello tonato. Maar mijn persoonlijke “ontdekking” is, dat hij een uitstekende begeleider is van asperges( kan nog net..!). Het ene witte goud met het andere dus! Vermijd kazen en sterk gekruide gerechten.
Wij hebben een drietal Arneis-wijnen in het assortiment, varierend van droog tot heel droog!
Klik hier voor de aanbieding van deze wijnen.
stillsparkling 