21. Erwin en Ad in Luilekkerland.

Het begint al een traditie te worden. Erwin en Ad op de Prowein in Dusseldorf. 2 kleine jongens in Luilekkerland. En elk jaar weer doen we interessante kontakten op en ontdekken we nieuwe wijnen, soms omdat we er naar zochten en soms puur bij toeval. U wilt het vast niet van ons geloven, maar dat is hard werken hoor, alles uitspugen enzo.

Wat we precies gevonden hebben vertel ik vandaag nog niet, om de spanning er een beetje in te houden. Maar het zal altijd passen in het concept van bijzondere wijnen van autochtone druivenrassen of bijzondere variaties op bekendere rassen. En natuurlijk nieuwe jaargangen van aloude bekenden. Zo liet Querbach ons van een van zijn series alle jaargangen vanaf 2000 proeven, met commentaren als: dit gaat goed bij eendenbout, deze bij kalfsvlees, die bij kip enzovoort. Wat een mooie wijnen en wat een verschil dan toch ook weer bij elke nieuwe jaargang; alles wat wijn zo afwisselend en interessant maakt in één serietje gedemonstreerd: prachtig.

Vandaag ga ik voor jullie het nuttige met het aangename verenigen.  Voor al die bovengenoemde nieuwe vondsten moet ik namelijk eerst plaats maken in mijn opslag en dus ga ik  eenmalig een forse korting  geven van 15%* over het hele assortiment m.u.v. de Bergwater-wijnen.  En bij afname van 36 of meer flessen nog 2,5% extra! Leuker kan ik het niet maken, wel makkelijker. Het handigst is het als je mij belt: de website heb ik voor deze tijdelijke aktie niet aangepast.  055-5051333  of  06-54778944.  Mailen kan ook naar info@stillsparkling.nl. En als je niet kunt kiezen, help ik je er natuurlijk graag bij.

* De wijnen van Bergwater zijn een uitzondering op deze regel, maar zijn wel al zeer scherp geprijsd.

19.Feest !!

Het is u vast niet ontgaan, het lijkt wel of steeds vroeger de kerstversiering tevoorschijn wordt gehaald. En dat allemaal om ons tot kopen,kopen,kopen aan te zetten. Dan kan ik natuurlijk niet achterblijven en moet ik het met u toch even hebben over de lekkere rode wijnen die u eens zou moeten proberen. Bij uw wildschotels, het kerstdiner, lekker bij de open haard of in uw Sinterklaas- of kerstcadeau.

Heel vaak krijg ik van mensen hele verbaasde gezichten als ik ze vertel dat ik rode wijnen verkoop uit Duitsland , Sud-Tirol en Oostenrijk en dat slaat dan om in ongeloof en/of meewarige blikken als ik zeg dat die ook nog van erg goede kwaliteit en heel erg lekker zijn.

Al eerder vertelde ik hier dat veel lokale rassen door nieuwe technieken aan een tweede jeugd bezig zijn, maar ook  de wijdverbreide, bekendere druivenrassen doen het op sommige plekken verbazingwekkend goed in deze landen, in de eerste plaats door het (micro)klimaat, het specifieke terroir en misschien ook wel door de volksaard, de precisie en grundlichkeit. Het resultaat is heel vaak een wijn van het druivenras, zoals het eigenlijk bedoeld is. Geen manipulaties om aan de “moderne smaak” tegemoet te komen, om mee te gaan met de vaak totaal uit balans zijnde “nieuwe wereld-wijnen-smaak” (de goede natuurlijk niet te na gesproken) in hun streven naar steeds voller, steeds zwaarder en logger ,maar  daardoor echter ook steeds meer uit balans. Veel zon en (dus) suikers kunnen daarvoor zorgen, maar om er dan een uitgebalanceerde wijn van te maken, vergt veel vakmanschap en kan gewoon niet in een massaproductieproces dat niets mag kosten.
Hoe het ook zij, dit is het seizoen om wat krachtiger rode wijnen te drinken en ik maak u graag attent op wat bijzondere pareltjes.

In de categorie inheems zijn dat de Zweigelts(3) , Sankt Laurent, Blaufrankisch uit Oostenrijk, Dornfelder en Frühburgunder uit Duitsland , Aragones en Touriga national uit Portugal en Lagrein uit Süd-Tirol(It.)
Daarnaast zijn er de diverse toppers op basis van Cabernet sauvignon, Pinot noir, Merlot en Shiraz uit deze gebieden, waarvan ik vandaag een wijnboer speciaal in het zonnetje wil zetten: Johann Gisperg. Hij is hier al eerder genoemd met zijn Neuburger die van Hubrecht Duijker lovende kritieken kreeg, maar ook zijn rode wijnen vallen met de regelmaat van de klok en steeds vaker in de prijzen.

Zijn Terroir de Pierre is zo’n winnaar en naar zijn eigen zeggen in Oostenrijk een soort cult-wijn. Deze wijn is een blend van Zweigelt, Sankt Laurent en Merlot; the best of both worlds dus. De druiven zijn geselecteerd en hebben een beetje houtopvoeding gehad. Top!

18. “Oneigenlijk gebruik”

Eerder heb ik jullie al verteld over de avonturen van Erwin en Ad op de Prowein, eind maart. Dat is de tijd van het jaar dat de nieuwe selecties gemaakt worden en de bestellingen geplaatst. Ook vertelde ik al, dat enkele weken extra flesrijping wonderen doet; soms is de wijn na enkele maanden op fles haast niet meer te herkennen. Je kunt je voorstellen dat je daar dan ook mee de mist in kunt gaan…!

Waar je ook de mist mee in kunt gaan, is als (het personeel van) je leverancier niet goed oplet en je het verkeerde stuurt. Dat overkwam mij dit voorjaar met de “huiswijn” van Müller.  Nu moet ik zeggen, dat dat ook een begrijpelijk misverstand is, want Müller heeft maar liefst 4 “huiswijnen”! Om te beginnen zijn dit eigenlijk 2 wijnbedrijven: 1 in Wachau en 1 in Kremstal,  beide met als hoofdmoot de Grüner Veltliner. Daar begint voor beide gebieden de serie met 2 huiswijnen: een absolute basiswijn en een wat luxere, de “Exklusiv”-lijn. Deze laatste had ik besteld, maar u raadt het al, ik ontving de basis. Om een lang verhaal kort te maken: ik ben er met Herr Müller uitgekomen en kreeg de juiste wijnen nageleverd.

Maar toen we het verder nog even over die basiswijnen hadden, bleek dat deze in Oostenrijk en (Noord-)Italie veel gebruikt worden om te mixen: de mix met Aperol, Crodino, Campari etc. blijkt in die streken ontzettend populair te zijn en de basiswijn leent zich daartoe uitstekend! De jeugd had hem al ontdekt om te mixen met cola of sinas.  En ook op Weingut Schömehl in de Nahe ,vertelde men ons, dat ook in Duitsland erg veel wijn gemengd wordt gedronken in de vorm van “Schorle of Spritzer”, wijn gemengd met mineraalwater of zelfs met cola of limonade.

Ik moet bekennen dat het mij als een soort drankmisbruik in de oren klonk, maar van de andere kant: als je dat nu lekker vind, waarom ook niet?  En hebben we niet allemaal wel eens bij een meer of minder feestelijke gelegenheid een Kir (royal) gedronken. En wat te denken van het koken met wijn? Is dat dan geen “oneigenlijk gebruik”? En mocht u geinspireerd zijn geraakt; een zoektocht op internet levert nog veel meer “misbruik” op!

Nog even terug naar de basis-grüner-veltliner. Het is een basis, een eenvoudige Grüner Veltliner, maar voor dagelijks gebruik..prima. En vooral als u deze zomer terug bent gekomen van uw vakantie in het Alpengebied met het voornemen thuis ook nog eens dergelijke drankjes te mixen: dit is je wijn! Of als u naar aanleiding van dit verhaal het ook eens wil uitproberen: sla je slag! Ik van mijn kant doe dan deze Grüner Veltliner  deze week  in de aanbieding.

De echte Grüner Veltliner-liefhebber hoeft niet teleurgesteld te zijn: ik maak ook een leuke aanbieding van de beide wijnen uit de Exklusiv-lijn! En geloof me; dit zijn ijzersterke prijs-kwaliteit-kanjers. En voor wie nog verder wil gaan: er zijn nog 3 stappen in het assortiment naar boven.

U had al even niets meer van mij gehoord. Meerdere mensen begonnen te vragen waar mijn kleine stukjes bleven. Ik moet zeggen dat dat wel als een complimentje en stimulans werkt. Blijf dus aub feed-back geven: misschien een reaktie hieronder, een suggestie, een correctie, iets wat u niet bevalt,een anekdote, een vraag om te behandelen hier of zelfs een bestelling…?!Allemaal heel erg welkom. Tot de volgende keer.!

15. Droog of zuur?

Een Duitse wijnboer waar ik eens op bezoek was zei het al: iedereen vraagt om “droge” wijn, dat is mode. Maar als ze een werkelijk droge wijn geserveerd krijgen, vinden ze hem vaak ‘te zuur”.

Wat is nu precies “droog”, hoe zit het wettelijk?
Droog (trocken, sec, dry) betekent <4gram restsuiker per liter óf <9gr/l en het verschil met het zuurgehalte is kleiner dan 2gr/l (bijv.8gr suiker en 7gr zuur)
Halfdroog :<12gr/l of  <18gr/l en minder dan 10gr/l verschil met het zuurgehalte
Halfzoet :<45gr/l
Zoet : >45gr/l
(Bij champenoises werkt het (natuurlijk) weer anders. Overigens is dat ook verklaarbaar: behalve tegenwicht voor het zuur dat in de druiven zit, moet er wat extra tegenwicht zijn voor het gevormde koolzuur. De “zoetheid” wordt geregeld door de dosage: de hoeveelheid suiker die erbij gaat, net voor de fles wordt afgesloten.(Brut/sauvage/integrale/ultra=0  , Brut nature=0-3 , extra brut = 0-6 , brut=3-15 , extra dry=12-20 , dry/sec=17-35 , demisec=33-50 , doux=>50))

Vooral wijnen van een druif als de Riesling, die het toch vooral van zijn mooie zuren moet hebben zijn goede voorbeelden van wijnen die droog heten te zijn, maar toch vaak 6-8gram suiker bevatten. Of je dit lekker vindt is natuurlijk een kwestie van smaak, maar vooral als de wijn iets gerijpt is, de suikers en zuren perfect met elkaar in harmonie zijn komt het fijne van de riesling goed tot zijn recht.

Wat vooral niet uit het oog verloren moet worden is dat er verschil is tussen de “chemische analyse” en onze smaakperceptie. Een wat hoger alcoholgehalte kan een zoetige indruk wekken. En een wat vollere complexere wijn kan zo vol smaakstoffen zitten, dat u ook daarvan mogelijk denkt dat het “suiker” is. Ook een gebrek aan zuren kan het kleine beetje suiker wat meer op de voorgrond laten treden en verder kunnen er verschillende suikers in de druiven zitten, waarvan de een een wat grotere zoetcapaciteit kan hebben dan de ander. En het ene zuur is het andere niet..

Natuurlijk heb ik in mijn assortiment diverse rieslings, waarmee u de theorie eens mooi in de praktijk kunt testen.
Als eerste is daar de Dorsheimer Pittermänchen van Schömehl, op papier heet die halbtrocken te zijn, maar het is bijzonder aardig om deze eens met bijv. de Dorsheimer Goldloch  te vergelijken.
Een apart hoofdstuk vormen de wijnen van Querbach. Peter Querbach stelt: als de gisten ophouden met alcohol uit suiker te maken, dan is de suiker dus (bijna) op en is het dús een droge wijn. Dat gaat misschien wat te ver, bepaalde gisten laten zich wat gemakkelijker uit het veld slaan dan anderen, maar in ieder geval is het resultaat bij Querbach wel bijzonder. Bijzonder ook, omdat ze de tijd nemen. Probeert u eens de no.1 of 2 uit 2000!!! Dan weet u wat ik bedoel met harmonie!
En probeer er een jongere (2007 of 2008!) naast. De fijne cremigheid, de fruitige honingtoets: rieslings zonder weerga.

Weet je wat: ik zet een proefdoos Riesling op de site! Genieten op uw zomerse avonden!

14. Het kwartje van Kok…. en pauzeloos genieten

Als je van wijn houdt, heb je ook meestal wel een clubje om je heen met mensen die ook van wijn houden. We fungeren dan als elkaars klankbord en wisselen kennis en vaardigheden uit. In deze aflevering een historie tijdens het proeven met Erwin en een gerelateerd aan Frank.

Rustig genietend van het glaasje wijn uit Duitsland dat we voor ons hadden (laten we voor het verhaal maar even de Sekt van Schömehl nemen) kwam de accijns ter sprake. Wij in Nederland hebben een van de hoogste accijnzen op “echte bubbels” van onze Europese unie (alleen Ierland, UK, Zweden en Finland zijn ons de baas). Deze accijns dateert van meer dan een eeuw geleden en was bedoeld om de staatskas te spekken, met als bijkomend doel het alcoholverbruik te verminderen(volksgezondheid). De gebottelde wijn (veelal champagne) was duurder, dus hierdoor kwamen de hoogste lasten op de sterkste schouders terecht. (Wat is er eigenlijk in de politiek veranderd in al die tijd???).
In Duitsland werd de zgn. “Sektsteuer” in de eerste wereldoorlog ingevoerd, om de Kriegsmarine te financieren. De maatregel zou dus tijdelijk(voor de duur van de oorlog) zijn!! De Sektsteuer bestaat echter nog steeds, evenals onze accijns op mousserende wijnen (die heden ten dage al lang niet meer per definitie duur en voor de rijken alleen bereikbaar zijn). En in dat verband kwam bij ons “het kwartje van Kok” weer in gedachten……

Albert Heijn publiceert al jaren het blad “Allerhande”. Recentelijk verscheen een aflevering met de 100 meest populaire zomergerechten. De onbetwiste nr. 1 is biefstuk tagliata, een gegrilde biefstuk in reepjes met rucola en andere lekkere dingen en de meest heerlijke vakantieherinneringen bij ons oproepend. Nanny heeft het gisteren klaargemaakt en ik selecteerde ter begeleiding de blauburgunder/pinot nero van Wilhelm Walch uit Süd-Tirol…! Complimenten over en weer: van de kok aan de sommelier en omgekeerd!  “Pauzeloos genieten” schoot mij door het hoofd; een 22 jaar geleden door KvD geintroduceerde term, toen we op zijn verzoek in Achenkirchen gems gingen eten.
Deze pinot nero van Walch had ik meegenomen naar Frank, waarna we hem aan de “Bourgogne-test” onderwierpen. Frank is van de Bourgognes en met hem beschouw ik die als de standaard voor pinot noir en chardonnay. Een Auxey-Duresse en een Beaune premier-cru zouden de italiaan wel eens op zijn plaats wijzen. Maar ondanks het feit dat beide bourgognes een stuk duurder zijn, deed de italiaan weinig onder voor de Auxey-D. en versloeg ruimschoots de Beaune! Frank en ik waren dat met elkaar eens, scorend op het terrein van “wat wij lekker vinden”. Dus als u eens wilt genieten bij uw biefstukje…

13. Geslaagd!!!

Na toch enkele dagen van zenuwachtig afwachten is voor veel scholieren de afgelopen week het verlossende bericht binnen gekomen:  Geslaagd!!!

Natuurlijk gaat dan de vlag uit, compleet met tas.  Maar het is natuurlijk ook het moment om een feestelijke fles bubbels open te trekken.
En als het goed is, was dat dan wel een fles echte bubbels: methode traditionelle dus op zijn minst! De fijne, lang aanhoudende mousse, de aroma’s van de gistculturen van de 2e gisting, het delicate, de verfrissing…kortom: the real stuff!.

Nu denken veel mensen dat alleen champagne “echt” is. Dat noemen we tegenwoordig “marketing” en dat hebben ze, samen met hun lobby-circuit, in de Champagne uitstekend voor elkaar.
Maar traditioneel worden in veel wijnbouwgebieden ook  wijnen gemaakt op min of meer dezelfde manier. Soms van dezelfde druivensoorten, maar vaak van de soorten van de streek. En net als in de Champagne heb je daar goede en minder goede tussen. Ik zal het niet over de prijs hebben, dat moet ieder voor zich weten, maar wil hier in deze feestelijke tijden wel even op wat alternatieven wijzen. Om maar eens enkele te noemen: cava, sekt, cremant, vonkelwijn en natuurlijk prosecco, al moet ik daar wel even een kanttekening bij plaatsen. Er is namelijk veel “prosecco” op de markt die “frizzante” is in plaats van “spumante” met ook een heel groot prijsverschil! De enige overeenkomst is dat het allebei van de prosecco-druif is gemaakt en uit Italie komt. Simpel gezegd: frizzante is een eenvoudige basiswijn met koolzuur er in gepompt, zoals bij limonade en spumante is de wijn die een 2e gisting op fles heeft ondergaan, waarbij door de gisten het koolzuur is geproduceerd. Deze bubbels zijn vaak veel kleiner (fijne mousse noemen we dat) en houden ook wat langer aan. Bovendien krijgt de wijn door deze gisten nog wat extra aroma’s mee. Dit alles kost (veel meer) tijd en dus ook opslagruimte ,de druk in de fles is veel hoger en is een steviger fles noodzakelijk en als klap op de vuurpijl vinden de wetgevers dit weer een leuke melkkoe.(een van de weinige dingen, die de champagne-lobbyisten nog niet hebben kunnen veranderen)

En u raadt het al: ook ik heb enkele van deze alternatieven in het assortiment, maar toch wil ik hier een lans breken voor een “echte” champagne; uw kind slaagt per slot van rekening maar 1 keer voor zijn of haar middelbare school! Het betreffen de champagnes van Gaudinat-Boivin, die , ieder op hun eigen manier toch wel lekker (en) bijzonder zijn. De brut is de basis: lekker en nog betaalbaar. De reserve heerlijk vol, zacht, sappig en verfrissend; in de rose proef je echt het rode fruit, aardbei, framboos, kers en de Cuvee d’origine is echt bijzonder: hij is gemaakt van 100% pinot meunier !! En zeg nou zelf: ziet hij er niet feestelijk uit?!